Przemysł futerkowy otacza wielki smród. Czas już przewietrzyć w tym pokoju!

Portal Onet opublikował film, który ujawniał koszmarne warunki przetrzymywania zwierząt hodowlanych na futra w Polsce. Widzowie mogli zobaczyć poranione zwierzęta, które cały życie przebywają w maleńkich klatkach. Z analiz wynika, że futrzarze wykorzystują tanią siłę roboczą, zatruwają życie mieszkańcom wsi i transferują zyski poza polskie granice.

PIS znów przeciwko futrzarzom

Zaledwie kilka godzin później Jarosław Kaczyński na konferencji prasowej zapowiedział, że Prawo i Sprawiedliwość przedstawi w parlamencie projekt ustawy, który zakaże tego typu hodowli. W 2018 roku podobna próba zakończyła się niepowodzeniem. Lobbing hodowców związanych z medialnym imperium Tadeusza Rydzyka skutecznie storpedował próby zakazu hodowli. Teraz ma być inaczej. Można usłyszeć, że to próba sił w ramach rządzącej koalicji i próba otwarcia na nowy elektorat.

PiS chce pokazać bardziej ludzką twarz. Jak pokazują badania większość Polaków popiera projekt zakazu hodowli. Podobne regulacje istnieją w wielu europejskich krajach. Ostatnio zakaz hodowli przyjęła Słowacja. Branża futrzarska kontratakuje i przekonuje, że jeśli zakaz przejdzie będzie to oznaczać wielkie straty dla polskiej gospodarki. Ile jest prawdy w zapewnieniach branży o potężnym ciosie dla polskiej gospodarki i dla polskich rolników? Niewiele. To typowy biznes kolonialny, który opiera się na eksploatacji kraju. Futrzarze wykorzystują tanią siłę roboczą, zatruwają życie mieszkańcom wsi i transferują zyski poza polskie granice.

To jest po prostu smród

Wielkie fermy zwierząt hodowlanych na futra to zmora mieszkańców wsi. Ludzie skarżą się przede wszystkim na przerażający odór, insekty i uciekające z ferm zwierzęta, które później zagrażają rodzimym gatunkom. W dodatku pojawienie się fermy w okolicy oznacza od razu spadek wartości nieruchomości nawet o kilkadziesiąt procent. Danuta Olszówka sołtys miejscowości Rościn opisywała na antenie Radia Maryja z czym się wiąże hodowla norek dla jej mieszkańców: „To nie jest zapach ani odór. To jest po prostu smród. Do tego dochodzi plaga much. My nie możemy normalnie funkcjonować, ponieważ w naszej miejscowości ta ferma znajduje się w samym centrum wsi.” Właścicielem fermy jest kapitał duński. Wszędzie tam, gdzie mają pojawić się fermy protestują też mieszkańcy, którzy wiedzą, że jakość ich życia i możliwość zarobku radykalnie się zmniejszy. Niestety ich protesty są bardzo utrudnione dzięki dziwnym zmianom w prawie, które miały miejsce w 2004 roku. Od tego czasu fermy na ponad osiemdziesiąt tysięcy sztuk zwierząt nie potrzebują żadnych specjalnych zgód środowiskowych. W połączeniu z panującą w wielu samorządach korupcją i bezhołowiem, fermy powstają blisko ludzkich zabudowań, zamieniając życie mieszkańców w koszmar.

Gdzie te miejsca pracy?

Wbrew temu co mówią przedstawiciele branży futerkowej fermy tworzą mało miejsc pracy i do tego jeszcze słabo płatnych. Szacunki mówią od niespełna tysiąca osób (dane z ZUS za 2017 rok) do pięćdziesięciu tysięcy osób zgodnie z raportem firmy konsultingowej Pricewaterhousecoopers. Te dane nie znajdują jednak potwierdzenia w większości dostępnych badań. Dane z Instytutu Przedsiębiorczości i Rozwoju wskazują na trzynaście tysięcy osób zatrudnionych na fermach i ta liczba jest prawdopodobnie najbliższa prawdzie. Fermy zatrudniają osoby niewykwalifikowane, w tym bardzo wielu imigrantów zarobkowych zza naszej wschodniej granicy.

Nieprzypadkowo bohaterem filmu Onetu był Żenia z Kijowa, który zatrudnił się na fermie, żeby dokumentować straszne warunki, w których hodowane są zwierzęta. Udział ferm w polskiej gospodarce jest mniej niż śladowy. W raporcie Zachodniego Ośrodka Badań Społecznych i Ekonomicznych odpowiada za jedynie 0,08 procent PKB i 0,16 procent eksportu. Natomiast jej udział w podatkach jest już całkowicie śladowy i wynosi 0,014 proc. Oznacza to, że najprawdopodobniej więcej do tego biznesu jako podatnicy dopłacamy niż dostajemy w formie opłat.

Zyski transferowane są na zachód

Kto na tym zarabia? Kilku wielkich hodowców i zagraniczne korporacje. Futra są eksportowane na zachód i tam podlegają obróbce. Polskę opuszcza najmniej przerobiony, najtańszy produkt. Większość zysku trafia więc do miejsc,w których ulokowani są właściciele firm, działają szwalnie, projektanci ubrań, które zamieniają skóry zwierząt w drogie futra. Zgodnie z raportem Zachodniego Ośrodka Badań Społecznych i Ekonomicznych w Polsce zostaje najwyżej 12,5 procent wartości gotowego futra. Tyle wynosi cena skóry i uboju. Cała reszta transferowana jest na zachód.

Czy Polacy mają dorzucać się do zysków kilku rodzimych korporacji i wielkiego zachodniego kapitału? Oczywiście, że nie. To kolejny biznes pod tytułem sprywatyzujemy zyski i uspołecznimy koszta. Przemysł futerkowy otacza wielki smród. Czas już przewietrzyć w tym pokoju. Polska nie jest kolonią, żeby tego typu brudne interesy miały tutaj swoje eldorado. Dajcie żyć mieszkańcom wsi i zwierzętom.

źródło: Onet.pl

Dodaj komentarz

Komentarze