Chłop je mięso, kiedy kura chora, albo on chory. Wegeterianizm XIX wieku

Wiejska kuchnia XIX i początku XX wieku była prosta i jednocześnie uboga. Gospodynie tamtych czasów dbały, by była smaczna i pożywana. Musiał być także zgodna z naturalnym cyklem natury.

Serwowano kasze, ziemniaki, potrawy mączne, mleko, to co zebrane w lasach, z łąk, jezior i rzek. Analizując jadłospisy i zwyczaje kulinarne tamtych czasów okazuje się, że na wsi nie jadano mięsa prawie wcale. Mięso mogło pojawić się od święta lub w przypadku choroby któregoś z domowników.  Dziś powiedzielibyśmy, że chłopi z tamtych czasów kultywowali wegetarianizm z konieczności. Stąd wzięło się stare ludowe porzekadło zacytowane w tytule:  „chłop je mięso, kiedy kura chora, albo on chory”.

Za to powszechnie jadano na wsi zupy: polewki, barszcze i breje, czyli zupy z rozgotowanej mąki lub kaszy, z dodatkami. Czy nasze żony byłyby w stanie sprostać takim wymaganiom? Bez lodówki, bez kuchni gazowej czy elektrycznej? Kuchnia sprzed lat chociaż może uboga i monotonna, w wydaniu chłopskim kuchnia nie była niesmaczna. Gospodynie robiły, co mogły , aby dania sprawiały domownikom przyjemność. Potrawy powszechnie przyprawiano dzikimi ziołami, miętą, czosnkiem, kminkiem i czarnuszką.

I chyba stąd rodzi się moda ma swojskie jedzenie i karczmy serwujące staropolskie dania.
Przecież nie wszystkim smakują ośmiorniczki.

Ardan +

Dodaj komentarz

Komentarze